Roman Rybarski – (ur. 1887) Ekonomista i działacz ruchu narodowego, jeden z głównych ideologów frakcji „starych” w ramach endecji. W trakcie studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim rozpoczął działalność w Związku Młodzieży Polskiej „Zet”. W 1910 r. stał się również członkiem Ligi Narodowej. W pierwszych latach II RP pełnił szereg funkcji w resortach gospodarczych. Później poświęcił się pracy naukowej na Politechnice Warszawskiej i Uniwersytecie Warszawskim, by w latach 1923-1924 powrócić do współpracy z rządem, tym razem Władysława Grabskiego. Po 1926 r. wszedł w skład władz Obozu Wielkiej Polski. W latach 1928-1935 był posłem Stronnictwa Narodowego na Sejm i prezesem klubu parlamentarnego partii. Po wybuchu II wojny światowej Rybarski był zaangażowany w konspirację. W maju 1941 r. aresztowało go Gestapo. Został uwięziony na Pawiaku, a następnie wywieziony do obozu Auschwitz, gdzie również brał udział w organizacji konspiracji. Zmarł w obozie, w marcu 1942 r., według różnych źródeł, z powodu choroby lub rozstrzelany.
Naród, jednostka i klasa to obszerne studium konkurencyjnych doktryn politycznych. Roman Rybarski analizuje kolejno ideologie, które odcisnęły największe piętno na obliczu XX wieku. Przygląda się liberalizmowi, komunizmowi, ideologii praw człowieka i wielu innym nurtom znajdując ich wady i podważając ich założenia. Naprzeciwko nim stawia nacjonalizm, ideę narodową i bierze w intelektualną obronę jej podstawowe założenia. Przekonuje przy tym, że narodowcy to w dużo mniejszej mierze ideologowie, a w większej rzetelni obserwatorzy rzeczywistości, którzy swoje propozycje wywodzą z dobrej analizy naturalnego stanu rzeczy.