Jan Ludwik Popławski – (ur. 1854) Jeden z twórców ruchu narodowego i jego ideologii. W młodości działacz patriotycznych organizacji Konfederacja Narodu Polskiego i Związek Synów Ojczyzny. Za udział w tej drugiej, w 1878 r. aresztowany przez Rosjan. Zwolniono go w 1882 r. W 1886 r. był jednym z założycieli tygodnika „Głos”, w którym formowała się wczesna myśl narodowo-demokratyczna. W 1893 r., razem z Romanem Dmowskim i Zygmuntem Balickim dokonał przekształcenia Ligi Polskiej w Ligę Narodową. Rok później, za udział w manifestacji w setną rocznicę wybuchu insurekcji kościuszkowskiej w Warszawie, Popławski został ponownie aresztowany i uwięziony w cytadeli. Po wyjściu z niej, wyjechał do Lwowa, gdzie razem z Dmowskim wydawał „Przegląd Wszechpolski”. Popławski był jednym z liderów Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. Na przełomie wieków redagował także przeznaczony dla chłopów miesięcznik „Polak”, mający duży udział w uświadamianiu narodowym ludu. Zmarł na nowotwór gardła 12 marca 1908 r. w Warszawie.
„Pisma polityczne...” to wydany w 1908 r. pośmiertny zbiór artykułów Jana Ludwika Popławskiego. Zawarte są tu najistotniejsze teksty ojca ruchu narodowego. Popławski podjął tu szereg istotnych w jego czasach tematów – odnosił się do problematyki świadomości narodowej chłopów, potrzeby demokratyzacji stosunków społecznych na ziemiach polskich, zagrożenia niemieckiego i konieczności zwrócenia polskiej myśli ku Zachodowi.