Feliks Koneczny (1862-1949) – polski historyk, historiozof, bibliotekarz, krytyk teatralny i publicysta. W 1888 roku uzyskał doktorat historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Początkowo specjalizował się w historii Europy Środkowej i Wschodniej. Był redaktorem naczelnym pisma „Świat Słowiański”, współpracował także z pismami takimi jak „Głos Narodu”, „Świat” czy „Myśl Narodowa”. Od 1917 roku prowadził prace nad stosunkiem Polski do Europy, które z czasem przerodziły się w historiozoficzne badania nad autorską koncepcją cywilizacji. Po II wojnie światowej nie został dopuszczony do działalności akademickiej, a publikowanie Konecznego było zabronione przez cenzurę.
Dzieło Feliksa Konecznego, będące analizą przedstawiającą fundamentalne założenie jego myśli. Kompleksowa analiza cywilizacji, jako "metody ustroju życia zbiorowego", która określa w jaki sposób społeczeństwa odnoszą się do pięciu kategorii bytu: dobra, prawdy, zdrowia, dobrobytu oraz piękna. Droga do zrozumienia i poszerzenia teorii cywilizacji stworzonej przez wybitnego historiozofa.