Feliks Koneczny (1862-1949) – polski historyk, historiozof, bibliotekarz, krytyk teatralny i publicysta. W 1888 roku uzyskał doktorat historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Początkowo specjalizował się w historii Europy Środkowej i Wschodniej. Był redaktorem naczelnym pisma „Świat Słowiański”, współpracował także z pismami takimi jak „Głos Narodu”, „Świat” czy „Myśl Narodowa”. Od 1917 roku prowadził prace nad stosunkiem Polski do Europy, które z czasem przerodziły się w historiozoficzne badania nad autorską koncepcją cywilizacji. Po II wojnie światowej nie został dopuszczony do działalności akademickiej, a publikowanie Konecznego było zabronione przez cenzurę.
„O wielości cywilizacji" jest najważniejszą książką w dorobku naukowym Feliksa Konecznego. Opublikowana pierwotnie w 1935 roku książka stanowi ukoronowanie badań na temat cywilizacji Konecznego. Przedstawia on w niej kompleksową i autorska koncepcję historozoficzną, rozumianą przez autora jako badania praw dziejowych. Koneczny sprzeciwia się w niej koncepcjom deterministycznym i rozumie cywilizacje jako stałe zależności pomiędzy ideami, systemami społecznymi, politycznymi i religijnymi. Autor kreśli w niej zasady jakimi rządzą się cywilizacje i dzieje, kreśli zasady jakimi charakteryzują się cywilizacje i wskazuje różnice pomiędzy poszczególnymi systemami cywilizacyjnymi.